RECEB-İ ŞERİF Şiiri Receb’de Cenâb-ı Hak, helâk etmez kulları Kim ki tövbe eylerse, afv eyler günahları Şol Regâib ve Mi’râc mübarek ay içinde Kulluk et ihlâs ile, gicede ve gündüzde Hep Araplar bu ayda bırakır oku yayı Vaz geçerler cidâlden, derler tövbe zamanı...
Kılamaz Temâşa

Gönül mir’âtını, gel pâk eyle sen
O anda görünür, nice tecellâ
İdrâk etmeyince, âdem kendini
Hiç o kimselere, olamaz fayda
Terket benliğini, bırak davâyı
Sana ilm-i rü’yâ, keşf olmadıysa
Aklı mâaşsa, bir kimsenin hâli
Dost didârını, edemez temâşâ
İlm-i ledün derler, buna ey gâfil
Sanırmısın vere, her kişi mânâ
Ettin ise sen eğer, seyr-i sülûk
Neylediğin bilirsin, ism-i müsemmâ
Ârif isen ey Naci, eyle tefekkür
Gel tâlip olasın, dost didârına
Kaynak: Sıddık Naci Eren Divanı